نوشته شده در  پنجشنبه 13بهمن 1384| نظرات

نوشته شده در  دوشنبه دهم بهمن 1384| نظرات

: انسان، اعجوبه ای در نظام هستی

با سلام. در پست قبلی در مورد آغاز آفرینش آسمانها و زمین مطلبی را نوشته بودم، و اگر خدا بخواهد آن را تا پایان حیات در روی زمین ادامه خواهم داد. امروز در مورد آفرینش انسان مطالبی را خواهم نوشت.

اما ایرج آقا در خواست کرده بودند که در مورد شنیده شدن صدای اذان در ماه مطلبی را بنویسم، راستش من در این مورد چیزی نشنیده بودم و با جستجویی که در گوگل داشتم به مطالب اندکی دست یافتم که بیانگر آن بود که نیل آرمسترانگ اولین مسافر ماه، پس از رسیدن به آنجا صدای اذان را شنیده است. در این مورد چند سئوال پیش می آید، آن هم اینکه:

عده ای میگویند که آرمسترانگ در ماه صدای بلال را که در حال اذان گفتن بوده را شنیده است. او از کجا فهمیده است که این صدا، صدای بلال میباشد؟ و یا بهتر است که بگویم او که اصلآ زبان عربی را نمی دانست و یا حتی در مورد اسلام هم بعید به نظر میرسد چیزهایی را بداند، پس چطور فهمیده این صدا، یکی از ذکرهای مسلمانان در هنگام نماز خواندن میباشد و بعد به حقانیت اسلام پی ببرد و اسلام بیاود؟ و صد البته من منکر قدرت خدای متعال نمی شوم، ممکن است وی هنگامی که به ماه رسیده صدای اذان در او تلقین شده و با اینکه در مورد اسلام هم چیزی نمیدانسته ولی به قدرت خدا، اسلام در ذهن او گنجانده شده و هنگامی که به سفینه بازگشته است، شروع به نماز خواندن کرده است! ولی به هر حال همانطور که قبلآ هم خاطر نشان کرده بودم، امروزه در این دنیای دروغ و فریب و نیرنگ و حیله و مکر و کلک هر چه را که حتی با چشم خود هم ببینیم نباید باور کنیم به غیر از مطالبی که در یک کتاب گنجانده شده است که در آن وعده داده شده است که هیچ گاه کسی نمیتواند مانند آن را بیاورد و آنهم: کلام الله مجید، قرآن کریم میباشد. و اما...

چگونه روح در آدم دمیده شد؟

در میان فلاسفه و محققان اسلامی اختلاف است در روح، که آیا روح مولود ترکیبی این بدن عنصریست یا موجودی میباشد که از خارج مانند سوارکاری که بر مرکب خود سوار میشود بر بدن کنترل می یابد.

بدن آدم که از عناصر ساخته و پرداخته شد، بی جان در حضور ملائکه الهی حضور داشت و  ملائکه که بر آن خیره شده بودند سخت از این موجود عجیب در شگفتی فرو ماندند. و ابلیس همان موجودی که از آتش ساخته شده بود در اثر زیادی عبادات در صف فرشته گان قرار گرفته بود که گویند یکبار در هنگام نماز خواندن چند هزار سال در رکوع باقی مانده بود، خواست تا از محتویات درونی آدم آگاه گردد و با اجازه حق تعالی، از ورودی دهان وارد اعضاء و احشاء او شده از ریه و دل سایر اعضا دیدن کرد، چون خواست وارد قلب شود، خطاب شد: این خانه محل اشراق نورهای ربوبی است و جای دیدن و ورود تو نیست و تو حق ورود به خانه دل که محل اسرار و آستان احرام است را نداری. ابلیس از کالبد آدم خارج شد و بالای سر او ایستاد و گفت: اگر به من امر شود که از تو اطاعت کنم سر پیچی خواهم کرد، و اگر بر تو امیر و مسلط گردیدم بر تو رحم نخواهم نمود.

جسد آدم پس از طی مراحل کمال جسمی مهیای نفخه روح شد. آنگاه از مصدر ربوبی خطاب شد: ای روح بر این بدن داخل شو، ولی این موجود مجرد از تصرف این جسم عنصری خودداری میکرد و میگفت: مدخل آن بعید و آخر آن تاریک است. تا مرتبه چهارم خطاب شد: ادخل کرها و اخرج کرها

روح وارد بدن خاکی انسان شد سر او تکانی خورد بینی عطسه زد و سر بلند کرد و گفت: الحمد الله رب العالمین

و صد سال به همین ترتیب بود. چون روح به سینه او رسید خواست بلند شود قدرت نداشت خطاب شد: و کان الانسان عجولا روح تا قدم او رسید اشتها بر او غالب شد و تحریض بر میل به غذا نمود چون روح بر او متصرف شد و غالب گشت انسان، این اعجوبه و موجود شگفت انگیز و از هر نظر کامل، پا به جهان گشود. از حضرت امیر المؤمنین روایت است که: آدم را به این جهت آدم میگویند که از ادیم زمین یعنی از روی سطح زمین ساخته شده است. و جبرئیل آمد و از چهار رنگ و چهار آب و چهار طینت آورد و از مجموع این آب و خاک آدم را آفریدلذا آب شیرین در دهان آدم، و آب شور در چشم آدم و آب تلخ در گوشهای او و آب گندیده در بینیش میباشد.

نوشته شده در  يکشنبه نهم بهمن 1384| نظرات

: از پیغمبر اکرم صل الله علیه و آله پرسیدند:

خداوند جهان هستی را در چند روز آفریده است؟ فرمودند: بدانید که پروردگار این عالم، آن را در شش روز آفرید که روز یکشنبه شروع شد و روز جمعه خاتمه یافت. روز یکشنبه آسمان و زمین را آفرید، روز دوشنبه آفتاب و ماه ستارگان را خلق کرد، روز سه شنبه جانوران و موجودات جوی و پرندگان را آفرید، روز چهارشنبه آبهای عالم را و دریاها را مسخر گردانید. و رودها و نهرها را جاری ساخت و نباتات گوناگون از زمین رویانید و روزی جانوران و حیوانات را مقدر و قسمت هر یک را معین فرمود. روز پنجشنبه بهشت و موجودات حافظ بهشت را بیافرید و روز جمعه فرشته گان ملکوت اعلا را خلق فرمود و اصل گوهر آدم و حوا و عنصر ترکیبی بنی آدم در صباح جمعه تخمیر شد. و آنگاه به ملائکه و فرشته گان آسمان ها و حیوانات و همه موجودات دستور فرمود آدم را سجده کنید.

در اینجا بد نیست این را هم اضافه کنم که در بعضی از روایات آمده است که قبل از انسانها، در زمین موجودات دیگری میزیستند که ابلیس هم سردسته آنان بود. کفر و طغیان و سرکشی آنان به حدی زیاد شد که خداوند آنها را مورد عذاب خود قرار داد و نسل آنان را قطع و منهدم ساخت و ابلیس هم به آسمانها برده شد و گفته میشود که ابلیس از فرشته گان نبوده است. و آنگاه که خداوند به همه موجودات امر فرمود که آدم را سجده کنید، او به دلیل حسادتی که به انسان داشت از این کار صرف نظر کرد. و از آن روز به بعد دشمنی وی با انسان شروع شد (و به نظر من باید به جای اینکه بگویند فلانی کینه ی شتری دارد، بگویند که فلانی کینه شیطان را به ارث برده است.)اما نکته ی دیگر اینکه ما میدانیم قبل از انسانها در روی زمین موجوداتی بودند که امروزه ما آنها را به اسم دایناسور میشناسیم، به نظر من موجوداتی را که شیطان سر دسته آنها بوده است ممکن است که همین دایناسورها باشند و در آخر هم که نسل آنان به علت نا معلومی قطع گردید. (عده ای دلیل آن را شهاب سنگ ها میدانند.)خلاصه....

سپس تخت آدم را در بهشت بردند و اطراف بهشت گردانیدند و آن معراج حضرت آدم بود به طوریکه تمام موجودات بهشت را از دیده او گذرانیدند و در روز شنبه بود که خداوند متعال و خالق، همه جهان را آفریده بود که دیگر قصوری در عالم آفرینش وجود نداشت.

و لقد خلقنا السماء و الارض و ما بینهما فی سته ایام و ما مسنا من لغوب.

از رسول خدا (ص) در مورد اولین مخلوقی که خداوند آفریده بود پرسیدند و گفتند: خداوند اولین چیزی را که آفرید چه چیزی بود؟

فرمود: اولین چیزی که آفرید گوهری از زبرجد بود که هیچکس به جز خدای متعال بزرگی آن را نمیدانست و امواجی یافت و دودی و بخاری از آن برخواست و در هوا بایستاد پس آن دود آبی رنگ هفت قسمت شد و از هر قسمت آسمانی پدید آمد که معلق است بدون پایه و اساس و هز آسمانی با دیگری پانصد سال فاصله دارد و از کف آن زمین را آفرید و در طبقات یکدیگر بداشت و فاصله ی هر زمین نیز پانصد سال راه است. یک نکته جالب اینکه پیامبر در روایات دیگری هم به این نکته اشاره دارد که فاصله هر آسمان به یکدیگر پانصد سال و فاصله هر زمین به دیگری هم پانصد سال میباشد. این عدد بر حسب چه واحدی اندازه گیری شده است؟ ما هم اکنون اگر بخواهیم با سرعت نور از کهکشان خودمان که کهکشان راه شیری نام دارد به کهکشان دیگری برویم، چند صد و چندین میلیون سال نوری طول میکشد، ولی پیامبر بر این تأکید داشتند که فاصله بین یک آسمان تا آسمان دیگری پانصد سال است. شاید هم این زمان بر حسب زمان دنیای دیگر حساب میشود چون در آن دنیا هر سال آن برابر با هزار سال این دنیا میشود و...

از عالم وجود اول قلم را آفرید و هر چه آفرید با قلم بر لوح محفوظ نگاشت. نوشته اند که اولین عبارتی را که قلم نگاشت «بسم الله الرحمن الرحیم» بود. پس از آن عرش را خلق فرمود در حالی که هر چه بود آب بود و غیر از آب چیزی نبود و روزها و سالهای ربوبی گذشت و به غیر از قلم و عرش هیچ مخلوق دیگری نبود.

در پاسخ به سئوال:

یک سئوال!!!

روزی ابلیس یا همان شیطان ملعون نزد حضرت عیسی (علیه اسلام) رفت و از او سئوالی پرسید.

شیطان گفت: آیا خدا قادر است که جهان را در یک تخم مرغ جا دهد، بدون اینکه نه تخم مرغ بزرگ شود و نه جهان کوچک شود؟

حضرت عیسی(علیه السلام) فرمود: خداوند متعال بر هر چیزی قادر است، اما این چیزی که تو گفتی غیر ممکن میباشد.

نظیر همین سئوال را شخصی از امیرالمومنین حضرت علی «علیه السلام» یا امام صادق «علیه السلام» (به احتمال بیشتر از امیرالمومنین علیه اسلام) پرسید.

ایشان در جواب فرمودند:

چند حس داری؟ گفت: پنج تا. فرمود: کدام یک از آنان کوچک تر از سایر آنان است؟

گفت: بینایی. فرمود: به اطراف بنگر، و بگو چه میبینی؟

گفت: کوهها، دشتها، بیابانها و مزارع کشاورزی و...

آنگاه فرمود: چگونه است که کوهها و زمینهای به این بزرگی در چشم کوچک تو جا میشود بدون آنکه آنها کوچک گردند و چشم تو بزرگ گردد، آن خدایی که قادر است در چشم کوچک تو، اجسام به این بزرگی را - مانند کوهها – جای دهد؛ نیز میتواند جهان هستی را در یک تخم مرغ جای دهد بدون آنکه نه جهان کوچک شود و نه تخم مرغ بزرگ گردد.

نوشته شده در  دوشنبه سوم بهمن 1384| نظرات

یک سئوال!!!

: با سلام. امروز با یک سئوال آمدم. شاید شما هم آن را شنیده باشید. به هر حال سئوال جالبی هست.

روزی ابلیس یا همان شیطان ملعون نزد حضرت عیسی (علیه اسلام) رفت و از او سئوالی پرسید.

شیطان گفت: آیا خدا قادر است که جهان را در یک تخم مرغ جا دهد، بدون اینکه نه تخم مرغ بزرگ شود و نه جهان کوچک شود؟

حضرت عیسی(علیه السلام) فرمود: خداوند متعال بر هر چیزی قادر است، اما این چیزی که تو گفتی غیر ممکن میباشد.

نظیر همین سئوال را شخصی از امیرالمومنین حضرت علی «علیه السلام» یا امام صادق «علیه السلام» (به احتمال بیشتر از امیرالمومنین) پرسید. آن حضرت چنان جواب عاقلانه ای به آن شخص داد که من هم حیران ماندم.

از دوستان و عزیزان خواننده خواهش دارم کسانی که میتوانند حدس بزنند، آن امام چه جوابی به آن شخص دادند، جواب خود را در قسمت نظرات مطرح کنند. بعد هم انشا الله در پست بعدی جواب آن را خواهم نوشت.

موجودات دیگر در کرات دیگر؟

سبحان الذی خلق الازواج کلها مما تنبت الارض و من انفسهم و مما لایعلمون.

پاک و منزه است خدایی که همه ممکنات عالم را جفت آفریده، چه از نباتات روی زمین و از نفوس بشر و چه از مخلوقات دیگری که شما از ایشان آگاه نیستید.

آیه 36 سوره ی یاسین (یس)

آیه بالا که برادرم آن را به من نشان داد، اشاره به موجودات دیگری که ما از آنان آگهی نداریم، دارد. به نظر من، این آیه اشاره به موجودات ناشناخته ای در کرات دیگر دارد و نه به موجودات ناشناخته در زمین و برای مثال در قعر دریا. البته من نه محقق هستم و نه مفسر، فقط عقیده خود من هست، اگر هم خود شما دقت کنید، معنی این آیه را خواهید فهمید.

در آیه بالا چون قرآن در حال توضیح دادن بر روی موجوداتی که خدا آنها را جفت آفریده، میباشد، پس بحث در مورد موجودات جهان میباشد و در اینجا عبارت «مما لا یعلمون» که میشود « و چه از آنهایی که شما نمیدانید» دیگر این معنی را نمیدهد و معنی آن میشود:

چه آن موجوداتی که شما از ایشان آگهی ندارید.

ما در زمین، موجودات بسیاری داریم که آنها هنوز کشف و یا حتی توسط یک انسان هم دیده نشده اند. برای مثال میشود به یک دریای عمیق، اشاره کرد. هنوز ما انسانها با موجودات بسیاری که در ته دریاها و اقیانوس ها زندگی میکنند، آشنا نیستیم و یا بهتر بگویم آنها را نه دیده ایم و نه چیزی هم در مورد آنها شنیده ایم. پس من چرا و به چه دلیل نوشته ام که: آیه ی بالا اشاره به موجودات دیگری در فضا و در خارج از زمین دارد؟

دلیل آن، این است که:

اگر شما در آیه دقت کنید، نوشته شده: چه از نباتات روی زمین و از نفوس بشر (انسانها) و چه از موجوداتی که شما از ایشان آگهی ندارید.

در این آیه به دو مکان اشاره شده است: به نباتات و جانهای بشر که در روی زمین ( الارض) هستند، و «مما لا یعلمون» که به نظر من، به خارج از زمین اشاره دارد.

 آیه میتوانست اینطور باشد:

چه از نباتات و نفوس بشر در روی زمین و «آنچه» شما نمیدانید. منظورم این هست که: «و آنچه شما نمی دانید» به زمین نسبت داده میشود.

ولی در آیه اصلی، برای نباتات و نفوس بشر که در روی زمین هستند، یک «مما» آورده و برای لا یعلمون یک «مما» ی دیگر!

و به نظر من، اگر میخواست که مما لا یعلمون را به زمین نسبت دهد، آیه این طوری میشد:

مما تنبت الارض و من انفسهم و ما لا یعلمون. یعنی چه از نباتات روی زمین و نفوس بشر و آن موجوداتی که – در روی زمین هستند و – شما نمی شناسید.

البته این موضوع خیلی پیچیده هست و من آن چیزی که در قلبم هست را نتوانستم خوب بیان کنم، امیدوارم که شما بنده را درک کرده باشید و خدای متعال هم من را ببخشد اگر با این نوشته ها گناهی از من سر زده است.